ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΩΝ 2%
Ορισμοί διαφήμισης Καταρχήν, σημειώνεται ότι για την έννοια της διαφημίσεως έχουν δοθεί οι εξής δύο ορισμοί: (α) Με βάση την υπ’ αριθμό 25/2000 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) διαφήμιση θεωρείται κάθε μορφή επικοινωνίας, η οποία έχει ως στόχο την ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και γενικότερα τον επηρεασμό της κοινής γνώμης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η ειδικότερη μορφή και το περιεχόμενο του διαφημιστικού μηνύματος εξαρτώνται από το είδος του προϊόντος ή της υπηρεσίας που διαφημίζεται, από το μέσο, από το κοινό στο οποίο απευθύνεται κ.λ.π. και (β) Με βάση το άρθρο 11 του Ν. 3587/2007, διαφήμιση είναι κάθε ανακοίνωση που γίνεται στα πλαίσια εμπορικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή επαγγελματικής δραστηριότητας με στόχο την προώθηση της διάθεσης αγαθών ή υπηρεσιών. Έκπτωση δαπανών διαφήμισης Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 31§1 περ. ιδ΄ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε. – Ν.2238/1994), σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 105§2 του ως άνω νόμου, ορίζεται ότι το καθαρό εισόδημα των επιχειρήσεων που τηρούν επαρκή και ακριβή βιβλία και στοιχεία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας του Κ.Β.Σ. εξευρίσκεται λογιστικώς με έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, μεταξύ άλλων, και των ποσών των δαπανών διαφημίσεων που βαρύνουν την επιχείρηση κατά το έτος της έκδοσης του προβλεπόμενου φορολογικού στοιχείου. Διαδικασία είσπραξης και υπολογισμός του τέλους διαφήμισης Όσον αφορά τη διαδικασία είσπραξης και υπολογισμού του τέλους διαφήμισης, επισημαίνονται τα ακόλουθα: Για τις διαφημίσεις της «Κατηγορίας Δ» του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.1958 ως δαπάνη επί της οποίας υπολογίζεται το τέλος 2% θεωρείται το συνολικό ποσό που καταβάλλεται από το διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, με βάση το φορολογικό στοιχείο που πρέπει να εκδίδεται για κάθε περίπτωση. Για την προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων το τέλος υπολογίζεται επί της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης που καταβλήθηκε για τις πράξεις αυτές, περιλαμβανομένων των τιμολογίων παροχής υπηρεσιών που εκδίδονται από τα καταστήματα. Η απόδοση του τέλους για όλες τις ενέργειες της Κατηγορίας Δ γίνεται πάντοτε από τον διαφημιζόμενο, μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Για την έκπτωση ωστόσο των δαπανών διαφήμισης από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης αρκεί η αποδεδειγμένη καταβολή του τέλους, χωρίς να εξετάζεται ποιος ήταν υπόχρεος και ποιος τελικά προέβη σε αυτήν. Η καταβολή πραγματοποιείται σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (Τ.Π.Δ) που λειτουργεί σε Δ.Ο.Υ ή και στην Κεντρική Υπηρεσία του Τ.Π.Δ και αποδεικνύεται με το σχετικό γραμμάτιο είσπραξης που χορηγείται από το Τ.Π.Δ. Επισημαίνεται ότι το τέλος διαφήμισης για την «Κατηγορία Δ» δεν καταβάλλεται στον οικείο Ο.Τ.Α, όπου διενεργήθηκε η διαφήμιση. Σε περίπτωση εκπρόθεσμης απόδοσης των οφειλόμενων τελών, οι σχετικές δαπάνες διαφήμισης δεν αναγνωρίζονται ως εκπεστέες από τα ακαθάριστα έσοδα και ο υπόχρεος υπόκειται σε πρόστιμο υπέρ Ο.Τ.Α, το οποίο ανέρχεται σε 1% επί του τέλους για κάθε μήνα καθυστέρησης, με ανώτατο όριο το 200% της οφειλής. Περιπτωσιολογία δαπανών διαφήμισης ως προς την υπαγωγή τους στο τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α, βάσει διοικητικών λύσεων και νομολογίας Δαπάνες διαφημίσεως που υπόκεινται σε τέλος διαφημίσεων -Η αναγραφή σε αναπτήρες και στυλό της επωνυμίας επιχείρησης αποτελεί διαφήμιση και η σχετική δαπάνη αγοράς των πιο πάνω αντικειμένων, δεν εκπίπτει, από τα ακαθάριστα έσοδά της, όταν δεν έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο τέλος διαφήμισης. -Η δαπάνη διαφημίσεως η οποία γίνεται με ένθετα έντυπα σε εφημερίδες και περιοδικά, δεν εκπίπτει, από τα ακαθάριστα έσοδά της, όταν δεν έχει καταβληθεί το σχετικό τέλος διαφήμισης. -Οι διαφημιστικές δαπάνες που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στα πλαίσια προβολής τους για γευστικές δοκιμές προϊόντων σε κέντρα διασκέδασης, τοποθέτηση ειδικών stands σε σούπερ μάρκετ και happenings υπάγονται σε τέλος διαφήμισης υπέρ δήμων και κοινοτήτων και δεν εκπίπτουν, από τα ακαθάριστα έσοδά τους, όταν δεν έχει καταβληθεί το πιο πάνω τέλος. -Η αναγραφή στα υλικά συσκευασίας στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχείρησης ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά -Τα χρηματικά έπαθλα που καταβάλλουν επιχειρήσεις – δωροθέτες στους συμμετέχοντες σε τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά παιχνίδια, δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδά τους, όταν δεν έχει καταβληθεί από το διαφημιστή ή διαφημιζόμενο εγκαίρως και προσηκόντως ο ειδικός φόρος και το αγγελιόσημο επί των διαφημίσεων καθώς και το δημοτικό τέλος διαφήμισης, εφόσον οφείλονται. – Η δαπάνη ενοικίου για τη μίσθωση συγκεκριμένου χώρου εντός ευρύτερου χώρου (π.χ αίθουσα ξενοδοχείου), που καταβάλλεται από φαρμακευτική επιχείρηση προκειμένου να αναρτηθούν στο χώρο αυτό stands με την επωνυμία της, με σκοπό τη διάθεση στους συνέδρους ιατρούς ενημερωτικών φυλλαδίων για τα εν κυκλοφορία φάρμακά της στο πλαίσιο διοργάνωσης ιατρικού συνεδρίου, υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. – Η δαπάνη μίσθωσης οπτικοακουστικών μέσων για την προβολή, στο πλαίσιο του ιατρικού συνεδρίου, ενημερωτικών διαφανειών για επιστημονική ενημέρωση καθώς και κάθε διαφημιστική πράξη που γίνεται με δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο στο πλαίσιο συμμετοχής σε ιατρικά συνέδρια / εκδηλώσεις υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης. – Η δαπάνη εκτύπωσης φυλλαδίου στο εξωτερικό, το οποίο όμως διανεμήθηκε στην Αθήνα, δεν αναγνωρίζεται εφόσον δεν έχει καταβληθεί το σχετικό τέλος διαφήμισης. – Τα διαφημιστικά έντυπα που διανέμονται δωρεάν με εφημερίδες και περιοδικά, συρραμμένα ή μη μεταξύ των σελίδων τους δεν αναγνωρίζονται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς την καταβολή του σχετικού τέλους διαφήμισης. – Επώνυμα διαφημιστικά δώρα είναι τα δώρα επί των οποίων τίθεται όχι μόνον ολόκληρη η επωνυμία ή το σήμα της επιχειρήσεως, αλλά και οποιαδήποτε ένδειξη που υποδηλώνει την ταυτότητα της επιχειρήσεως, ανεξάρτητα αν με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ή όχι η διαφήμιση, στην οποία απέβλεψε κατ’ αρχήν η επιχείρηση και η σχετική δαπάνη διαφήμισης δεν εκπίπτει, αν δεν έχει καταβληθεί το σχετικό τέλος διαφήμισης. – Η δαπάνη παραγωγής εντύπων ταξιδιωτικών προγραμμάτων εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των ταξιδιωτικών γραφείων, με την προϋπόθεση ότι έχει καταβληθεί το δημοτικό τέλος, εκτός αν προσκομίζεται σχετική βεβαίωση περί μη οφειλής δημοτικού τέλους. Τα προγράμματα και οι τιμοκατάλογοι εκδρομών και ταξιδιών που διατίθενται από τα τουριστικά γραφεία σε δυνητικούς πελάτες τους συνιστούν βασικό εργαλείο για την πραγματοποίηση πωλήσεων και δεν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης, παρά μόνο στην περίπτωση που διανέμονται σε ευρύ κύκλο προσώπων (ένθετα στον περιοδικό τύπο ή διανομή σε χώρους καταστημάτων κ.λ.π.). – Το κόστος ταξιδιωτικών σακιδίων ή χαρτοφυλάκων που χορηγούν ταξιδιωτικά γραφεία στους πελάτες τους εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα, με την προϋπόθεση ότι έχει καταβληθεί το δημοτικό τέλος, εκτός αν προσκομίζεται σχετική βεβαίωση περί μη οφειλής αυτού. – Δαπάνη που καταβάλλεται για την αμοιβή ατόμων που πραγματοποιούν προώθηση πωλήσεων προϊόντων (προβολή τους) στα σημεία πώλησης τους υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Δαπάνες διαφημίσεως που δεν υπόκεινται σε τέλος διαφημίσεων -Η δαπάνη αγοράς υλικών συσκευασίας (τσάντες, χαρτί περιτυλίγματος) επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επιχείρησης, καθώς και των πωλουμένων από αυτή προϊόντων, εκπίπτει χωρίς την αναζήτηση αποδεικτικού για την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης. -Ο τιμοκατάλογος που αποστέλλει επιχείρηση σε εμπόρους για την υποβολή των παραγγελιών τους και ο οποίος απεικονίζει τα πωλούμενα είδη της (βιβλία, CD), αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα χωρίς την αναζήτηση αποδεικτικού για την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης. -Η δαπάνη με την οποία χρεώνει εμπορική επιχείρηση τους προμηθευτές της για την έκδοση τιμοκαταλόγου ή διαφημιστικού εντύπου που περιλαμβάνει τα προϊόντα τους δεν υπόκειται σε τέλος -Η διανομή CD, τα οποία είναι ένθετα σε περιοδικά, δεν είναι πράξη που υπόκειται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων, και κατά συνέπεια η δαπάνη αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς να αναζητείται η καταβολή του διαφημιστικού τέλους. -Οι δαπάνες κατασκευής πινακίδων και σημαιών που έχουν ως μόνο περιεχόμενο το σήμα εταιρείας πετρελαιοειδών και αναρτώνται σε πρατήρια τρίτων που εμπορεύονται μόνο τα δικά της προϊόντα δεν υπόκεινται σε δημοτικό τέλος διαφήμισης, δεδομένου ότι υποδηλώνουν μόνο την αναπτυσσόμενη στα πρατήρια αυτά δραστηριότητα και εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα χωρίς την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης. -Οι δαπάνες παραγωγής και διανομής ενημερωτικών εντύπων που αποστέλλουν οι επιχειρήσεις σε συγκεκριμένους πελάτες τους και όχι στο ευρύτερο κοινό, με σκοπό την ενημέρωσή τους για τα χαρακτηριστικά των προϊόντων αυτών, εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα χωρίς να υφίσταται η υποχρέωση της καταβολής τέλους διαφήμισης. Αρθρο τoυ Χρήστου Κόδου – Tax Consultant της Grant Thornton ΥΠΟΙΚ 1029358/10420/Β0012/ΠΟΛ.1125/4.4.2000 Υποχρέωση καταβολής διαφημιστικού τέλους υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων για τα μεμονωμένα προϊόντα που διαφημίζονται επί των υλικών συσκευασίας των πωλουμένων από επιχειρήσεις ή καταστήματα ειδών, καθώς και για τα ένθετα που διανέμονται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά 1. Σχετικά με το πιο πάνω θέμα, σας γνωρίζουμε ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με την υπ’ αριθ. 25/2000 γνωμοδότησή του, την οποία αποδέχθηκε ο Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, γνωμοδότησε ότι: α) Η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας (χαρτί περιτυλίγματος, τσάντες, κουτιά συσκευασίας κ.λπ.) της επωνυμίας της επιχείρησης ή του καταστήματος, καθώς και των πωλουμένων από αυτή εμπορευμάτων δεν συνιστά διαφήμιση, αλλά αποτελεί αναγκαίο μέσο συσκευασίας για την εξυπηρέτηση των συναλλαγών και, κατά συνέπεια, δεν συντρέχει στην περίπτωση αυτή η υποχρέωση καταβολής διαφημιστικού τέλους. Αντίθετα, η αναγραφή στα υλικά συσκευασίας στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχείρησης ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος, συνιστά διαφήμιση και συντρέχει υποχρέωση καταβολής του ανωτέρω τέλους. β) Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διανέμονται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά, συνιστούν διαφήμιση και η συγκεκριμένη δαπάνη υπόκειται σε διαφημιστικό τέλος υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων. 2. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι, για την αναγνώριση της σχετικής δαπάνης για την προβολή επί των υλικών συσκευασίας (τσάντες, κουτιά, χαρτί περιτυλίγματος κ.λπ.) μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος θα πρέπει να έχει καταβληθεί το τέλος διαφήμισης μέχρι και τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Τα ανωτέρω ισχύουν και για τη δαπάνη των ένθετων διαφημιστικών φυλλαδίων των επιχειρήσεων που διατίθενται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά. Αντίθετα, η δαπάνη για την αγορά των υλικών συσκευασίας, επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επιχείρησης, καθώς και των πωλουμένων από αυτή προϊόντων, θα αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς να ερευνάται αν έχει καταβληθεί το υπόψη τέλος. 3. Συνημμένα, σας κοινοποιούμε την υπ’ αριθ. 25/2000 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, για πληρέστερη ενημέρωσή σας. Αρ. Γνωμ. 25/2000 Περίληψη ερωτημάτων: α) Εάν υπόκεινται στο τέλος διαφήμισης υπέρ των Δήμων και Κοινοτήτων οι επιχειρήσεις, καταστήματα κ.λπ. για τις δαπάνες των υλικών συσκευασίας των προϊόντων τους, επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επωνυμίας τους ή των προϊόντων τους, καθώς και εάν υφίσταται η αυτή υποχρέωση προκειμένης αναγραφής στοιχείων ξένων προς το κατάστημα ή την επιχείρηση, δια των οποίων προβάλλονται διάφορα προϊόντα και β) Εάν υφίσταται υποχρέωση καταβολής των αυτών τελών για τα ένθετα φυλλάδια, τα οποία διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Επί των πρόσθεν ερωτημάτων το Τμήμα εγνωμοδότησεν, ομοφώνως, ως ακολούθως: Αi. Από το άρθρο 15, παρ. 1 του Β.Δ. 24.9/20.10.1958 “περί Κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον Νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί προσόδων Δήμων και Κοινοτήτων”, προβλέπεται η επιβολή υπέρ των Δήμων και Κοινοτήτων τέλους για κάθε διαφήμιση, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο και μορφή, σε χώρους που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του Δημοτικού ή Κοινοτικού Συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης. ii. Στην κατηγορία Δ’ της άνω διάταξης, όπως αντικαταστάθηκε το πρώτο εδάφιο αυτής από το άρθρο 18, παρ. 5 του Ν.2130/1993 (ΦΕΚ 62/Α’) ορίζονται τα εξής: “Για διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπον, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από αέρος με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 6% επί της δαπάνης της διαφήμισης”. Το προειρημένο ποσοστό 6% έχει περιορισθεί σε 2%, με το άρθρο 25, παρ. 1 του Ν.2753/1999 (ΦΕΚ 249/Α’). iii. Περαιτέρω, με το επόμενο εδάφιο της αυτής κατηγορίας (Δ’), καθώς και με τις παρ. 2 και 3 της αυτής διατάξεως, προβλέπονται τα ακόλουθα: “Ως δαπάνη διαφήμισης για την κατηγορία αυτή λογίζεται το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, στο οποίο περιλαμβάνεται και οποιαδήποτε άλλης φύσεως δαπάνη που έγινε χάριν της διαφήμισης. 2. Εξαιρούνται του τέλους της παρ. 1 του άρθρου αυτού διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. 3. Με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου τα υπό της παρ. 1 του παρόντος άρθρου τέλη δύνανται να αναπροσαρμόζονται μέχρι 15% ετησίως”. Β. Ως διαφήμιση θεωρείται η μορφή επικοινωνίας, η οποία έχει ως στόχο την ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και γενικότερα τον επηρεασμό της κοινής γνώμης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η ειδικότερη μορφή και το περιεχόμενο του διαφημιστικού μηνύματος εξαρτώνται από το είδος του προϊόντος ή της υπηρεσίας που διαφημίζεται, από το μέσο, από το κοινό στο οποίο απευθύνεται κ.λπ. Γi. Υπό την προεκτεθείσα έννοια, η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας των επιχειρήσεων, καταστημάτων κ.λπ. (χαρτιού περιτυλίγματος, τσαντών κ.λπ.) της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος, καθώς και των πωλουμένων, υπ’ αυτών, προϊόντων, δεν συνιστά, αναγκαίως, διαφήμιση, εφόσον δεν αποσκοπεί, κατά κύριο λόγο, στην ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και τον ευρύτερο επηρεασμό της κοινής γνώμης, αλλά αποτελεί αναγκαίο μέσο συσκευασίας, το οποίο συνάπτεται με εξυπηρέτηση συγκεκριμένης συναλλαγής, που αφορά, αποκλειστικώς, δεδομένους αγοραστάς και εν πάση περιπτώσει έχει το χαρακτήρα του δηλωτικού στοιχείου της ταυτότητος της επιχειρήσεως ή του καταστήματος και του αντίστοιχου εμπορικού αντικειμένου τους. ii. Εξάλλου, δεν πρόκειται περί ειδικής κατασκευής (υπό μορφή δώρου), ούτε αποβλέπει, αναγκαίως, παράλληλα με την εξυπηρέτηση των πελατών και στη διαφημιστική προβολή, η οποία, ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ενυπάρχουσα, λειτουργεί εμμέσως και όχι κατά κύριο επιδιωκόμενο σκοπό (αντίθετη Σ.τ.Ε. 1423/1984). iii. Αντιθέτως, εάν πρόκειται περί αναγραφής, στα ίδια υλικά συσκευασίας, στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχειρήσεως ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος, τότε πληρούται η έννοια της διαφήμισης και συντρέχει αντίστοιχη υποχρέωση καταβολής του ανωτέρω δημοτικού τέλους. Δi. Κατά την προπαρατεθείσα διάταξη εξαιρούνται του κρίσιμου δημοτικού τέλους διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. ii. Ως διαφημίσεις, που γίνονται στις εφημερίδες και στα περιοδικά, στις οποίες και εστιάζεται το ερώτημα, προδήλως νοούνται εκείνες οι οποίες είναι τυπογραφικά ενσωματωμένες στα αντίστοιχα μέσα, υπό την έννοια ότι συγκροτούν αναπόσπαστο στοιχείο της έντυπης, εσωτερικής τους, ύλης. Αντιθέτως, διαφημιστικά φυλλάδια, υπό μορφή ενθέτων, τα οποία και απεξαρτημένα είναι της έντυπης εσωτερικής ύλης και που, εν πάση περιπτώσει, και αυτοτελώς θα μπορούσαν να τύχουν διανομής, με οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο, δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι εμπίπτουν στην προμνημονευθείσα απαλλαγή. Ε. Κατ’ ακολουθία των σκέψεων που προπαρατέθηκαν, το Τμήμα εγνωμοδότησε, ομοφώνως, επί των τεθέντων ερωτημάτων ως εξής: αi) Δεν υπόκειται στο κρίσιμο τέλος διαφήμισης, υπέρ των ΟΤΑ, η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας (τσάντες, χαρτί περιτυλίγματος) των δηλωτικών στοιχείων της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος και του εμπορικού αντικειμένου τους, διότι η τοιαύτη αναγραφή δεν συνιστά διαφήμιση. ii) Αντιθέτως, πρόκειται περί διαφημίσεως και συντρέχει υποχρέωση καταβολής του περί ου πρόκειται τέλους, όταν στα ίδια υλικά συσκευασίας προβάλλονται στοιχεία μη δηλωτικά της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος και των υπ’ αυτών πωλουμένων προϊόντων. β) Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια που διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης.Έκπτωση δαπανών διαφήμισης & τέλος διαφημίσεων
Ωστόσο, τα ποσά των δαπανών, που υπόκεινται σε τέλος διαφημίσεων υπέρ δήμων και κοινοτήτων, δεν αναγνωρίζονται ως δαπάνη της διαφημιζόμενης επιχείρησης, αν δεν αποδεικνύεται η καταβολή του τέλους που αναλογεί με τριπλότυπο είσπραξης του οικείου δήμου ή κοινότητας.
προσδιορισμένου προϊόντος, συνιστά διαφήμιση και η σχετική δαπάνη δεν εκπίπτει, από τα ακαθάριστα έσοδά της, όταν δεν έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο τέλος διαφήμισης.
διαφήμισης, καθόσον με τα πιο πάνω έντυπα διαφημίζεται η εμπορική επιχείρηση που εκδίδει αυτά και όχι οι προμηθεύτριες και κατά συνέπεια εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των προμηθευτριών επιχειρήσεων χωρίς την αναζήτηση αποδεικτικού για την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης.